Gülhane Parkında

 

Rengârenk laleleri açılmaya başlarken

Olmayanlar var mıdır güzelliğin farkında

Her şeyi unutarak tüm dertleri boşlarken

Her zaman buluşurduk biz Gülhane Parkı’nda

Kıpkırmızı laleler aşkımızın şahidi

Tutmak için söz verdik asla bozmadık ahdi

Sevdamızı yaşayıp çok sevdik bu muhiti

El ele dolaşırdık biz Gülhane Parkı’nda

Cıvıldayarak uçan kuş sesini duyardık

Kalbimizin sesini dinleyerek uyardık

Güneş batana kadar mutluluğa doyardık

Simidi bölüşürdük biz Gülhane Parkı’nda

Sevenlerin kalpleri ikiye bölünse de

Sevilmeyen ne varsa zihinden silinse de

"Alışmak sevmekten zor" olduğu bilinse de

Sevmeye alışırdık biz Gülhane Parkı’nda

Hiç aldırış etmezdik ne derse desin eller

Umut verirdi bize lale, sümbül ve güller

Gelecekle ilgili hep tozpembe hayaller

Kurmaya çalışırdık biz Gülhane Parkı’nda

Türkmenoğlu diyor ki: unutmazdık dünleri

Her zaman şükrederdik düşünüp bugünleri

Yaşanmış anılarda kalan güzel günleri

Anlatıp gülüşürdük biz Gülhane Parkı’nda

Şükrü Atay (Türkmenoğlu)

DOST YÜREĞİNDEN SÜZÜLENLER

Rüzgar bukle saçını hafifçe savururken

Seyre dalıp alemi bakışıp otururken

Zaman eğilirdi hep seninle konuşurken

Sessizce sarılırdık biz Gülhane Parkı’nda

______ Meyzem

Bozkır Kızı

 

Her "Neşet"türküsünde, hayâline susarım

Sigâramda tellenir duman duman efkârım.

Hasretini yutkunup, yudum yudum yutarım,

Beni benden eyleyen! Yalvarırım ver geri!

Gözlerimin ucuna değdiğin günden beri.

Divane mecnun gibi nar’ı kavurmak varmış,

Alazlanan külleri sel’e savurmak varmış,

Başımı sûretine, yıkıp devirmek varmış.

Artık duy bozkır kızı! gönül virâne yeri

Gözlerimin ucuna değdiğin günden beri.

Sineme yara açtı gözbebeğinin feri,

Bir çift elâ bakışta yitirdim akl-ı yâri.

Aynalara dalarken, dedim: ulann serseri!

Sen kederden kaçarken , buldu derdin beteri.

Gözlerimin ucuna değdiğin günden beri.

Ne olur mektup yolla, Güvercin kanadında,

Köşesini yakıver, yüreğinin od’unda.

Adresimi gizlice, dostlarımdan edin de

Çıkıpta gel vicdansız! bekler gâribin biri

Gözlerimin ucuna değdiğin günden beri.

Ali Görgan

Turna olup göçerim, çöllere serap diye

Yıldızlara sorarım , neyi var harap diye.

Nar-ı ateş kül etti, su içtim şarap diye,

Beni benden eyleyen! yalvarırım ver geri,

Gözlerimin ucuna değdiğin günden beri...

___________ MEYZEM.. 

Kamil İnsan Kalmadı

 

Bu dünya böyledir, tok da var, aç da,

Akl-ı selim, kâmil insan kalmadı.

Tehditler şantajlar, şimdi revaçda,

Toprak gibi masum, vicdan kalmadı

Bir lokma ekmeğe, beli bükenler,

Dert oldu yıllarca, gülde dikenler,

Bir ömür durmadan, hayal ekenler,

Kalplerinde şimdi, iz’an kalmadı.

Kimi söz ehliyle, gönülden yazar,

Kimi hasret ile ömürden süzer,

Kimi de başıboş, dünyayı gezer,

Ahiret yurduna, iman kalmadı.

Kurtlar düşman oldu, görünce eti,

Versen de kar etmez, gülün buketi,

Bir ömür gözlerde, tüten vuslatı,

Şimdi yaşamaya, zaman kalmadı.

Kimi çalışır hep, arı misali,

Kimi çalışmadan, yaşar visali,

Miras yedilerle, haram kusalı,

Hakkı duyurmaya fermân kalmadı.

Kimi Leyla gibi, soldurdu gülü,

Kimi mecnun oldu, dolaştı çölü,

Dünya bir tiyatro, farklıdır rolü,

Aşkı aramaya, derman kalmadı.

Mazlumun evinde, gece karanlık,

Kimisi dert çekip, gider bir anlık,

Her çağda zalime, olan hayranlık,

Kaybolup biterken, burhan kalmadı.

Ne günlerim kaldı, ne de yarınım,

El içinde her an, senin yarınım,

Her çileye sabır, eden yarinim,

Kadere imanı, bilen kalmadı

...andelib...

kimi de çıkarla, dostluk satarak

kimi de kin ile, gönül tutarak

yıllarca bir ömrü, boşa atarak

mahşer gününde iman kalmadı.

_____meyzem

Ömür Dediğin

 

İnceden inceye yüreğe sızı

Sızarken geçiyor... ömür dediğin

Bazen kör talihe, kadere bazı

Kızarken geçiyor... ömür dediğin

Âlem bir tiyatro, her fasıl rüya

Çehrede gülüşün yarısı riya

Huzurun resmini rüyada suya

Çizerken geçiyor... ömür dediğin

Dünyevî olunca aşka ilgiler

Leylalara kalmış gerçek sevgiler...

Hak etmeyen câna hadsiz övgüler

Düzerken geçiyor ömür dediğin

Mecnûnun tüterken yâr genizinde

Yûnus Hakk’ı bulmuş nârın izinde...

Her gönül farklı bir aşk denizinde

Yüzerken geçiyor... ömür dediğin

Donarken sineler batan güneşle

Saklanmış hüzünler sahte gülüşle....

Anlık serapları asırlık düşle

Bezerken geçiyor ömür dediğin

Nemrutlar, Neronlar defolsa bile

Ne zulüm azalmış ne hinlik, hile...

Zalimin hobisi zayıfa çile;

Ezerken geçiyor ömür dediğin

Ak nakış atarken saçlara her kış

Kimi nam peşinde kimisi alkış...

Doğrular içinde sürüyle yanlış;

Süzerken geçiyor... ömür dediğin

Fikirler içinde yığınla çile

Cahile kördüğüm; çaba nafile

Gâhi ağlayarak gâhi âh ile

Çözerken geçiyor... ömür dediğin

Saati salâya kurmuş O Hancı

Can kanat çırptıkça dinmiyor sancı

Gönülden gözlere sayısız inci

Dizerken geçiyor... ömür dediğin

Hakk kûn’la döşemiş ukbaya rayı

Hayatın her yanı ölüme kıyı...

Baharlar kısalıp kışların boyu

Uzarken geçiyor... ömür dediğin

Taş kalpli beşerin kem olmuş dini

Boşaltmış sevgiyi doldurmuş kini

Dağıtıp herkese içindekini

Üzerken geçiyor ömür dediğin

Îmandan nasipsiz kavgalı Bir’le

Set çekmiş araya salla, kabirle

Malik’in mülkünde hırsla, kibirle

Gezerken geçiyor... ömür dediğin

Akleden yaşarken şükürle, vakur

Şakiler Kitab’ı tersinden okur...

Ecel her gelene derin bir çukur

Kazarken geçiyor... ömür dediğin

Saatin tik-takı ölümü ihtar

Akıbet aşikâr, vakit hayli dar

Sinden ötelere bir yolculuk var;

Sezerken geçiyor... ömür dediğin

Sayısız günahla ağır bir heybe

Tabutlar dolarken bu cüret! Vay bee...

Akşama varmıyor sabahki tövbe;

Bozarken geçiyor... ömür dediğin

İnsafa gelse de yorgun yelkovan

Akrebin kıskacı vermiyor aman...

Herkesin hayatı hazin bir roman;

Yazarken geçiyor... ömür dediğin

Mecit Aktürk

seraba kanmışken insan uyanmaz

karanlık gönülde meşale yanmaz

secdeye yönelmez, hakka inanmaz

azarken geçiyor... ömür dediğin.

________________________ Meyzem

Söz İnsanın İnsan Sözün Esiri

Söz vardır, manası gayet derinde,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, konuşur günün birinde,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, kalplerin gerçek yüzüdür,

Sevdanın, sevginin asil sözüdür,

Aşk dolu, insanın bakan gözüdür,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, Rahmanın güzel esması,

Söz vardır, bir İsm-i Azam duası,

Söz vardır, kalplerin ruhun cilası,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, gelinlik bir kız gibidir,

Rengine, vurulmuş bir göz gibidir,

Her mevsim, bir bahar, bir yaz gibidir,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, Allah’ın adıyla başlar,

Söz vardır, her an bahar olur kışlar,

Söz vardır, gözlerden akıtır yaşlar,

Söz insanın, insan sözün esiri.

Söz vardır, dağlardan aşırır seni,

İmkansız, aşklarla pişirir seni,

Mecnun gibi çöle düşürür seni,

Söz insanın insan sözün esiri,

Söz vardır, insana dost ve yarandır,

O kutlu, mananın, hakkı Kur-an’dır,

Dert ve ızdıraba derman olandır,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, imanı satan bir küfür,

Söz vardır, mümini eder bir kâfir,

Söz vardır, insanı hep görür hakir,

Söz insanın, insan sözün esiri,

Söz vardır, onunla başlar muhabbet,

Her zaman, evini eder bir cennet,

Bütün bir âleme olur bir rahmet,

Söz insanın, insan sözün esiri.

Söz vardır, seveni bırakmaz naçar,

Söz vardır, pınarı gözünden içer,

Söz vardır, binlerce kapılar açar,

Söz insanın, insan sözün esiri.

..andelib...

söz vardır, fermanla yıkar surları

söz vardır, titretir zulüm nurları

söz vardır, ebedi kurar yurdları

söz insanın, insan sözün esiri.

______meyzem

Hasret

 

Turna olup göçerim, çöllere serap diye,

Yıldızlara sorarım, neyi var  harap diye,

Nar-ı Ateş kül etti su içtim şarap diye.

Beni benden eyleyen! Yalvarırım ver geri!

Gözlerimin ucuna değdiğin günden beri.

Vefa

 

Sana kırıldım ama kırıklarımı onarmadım,
Çünkü her parçasında adın vardı.

Bir zamanlar mesuttum, şimdi harabe içim,

Sevmelere pişmanım, kalbime yasak ettim.

Değersizim bahtsızım, belki gözünde hiçim,

Bu aldığın intikam, bilmem ki sana nettim?