İçimde hep su sesi arıyorum.
Denizler kurumuş Lâl dudaklar susmuş..
Kıyılardan çekilmiş hayat; kemikler un ufak olmuş.
Çöllerinden geçiyorum sensizliğin.
Sessizliğin çığlığını büyütüyorum yüreğimde.
Gelişin bir taze bahardı, unutmadım.
Kalbine girdiğim yollara pusular kurulmuş.
İnsan insana kavuşmuyor artık.
Anka kuşları dirilmiyor yeniden.
Küller bile yanmış yakılmış;
ateş yeniden kendine gebe kalmıyor artık.
Hıçkırıklar yalanın harmanına karışmış;
gelmiyor gelemiyor yittiği yerden.
Bakışın canlara can katardı, unutmadım.
Senai Demirci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder