Taşı parçalayan duyguların sahibi benim!
Attığım her adım da dökülüyor gözyaşlarım,
Sahte sevdaların içinde gerçekleri oynuyorum,
Karşılıksız sevdalarımın acısını toprağa gömdüm.
Değmesinler istedim duygularıma, umutlarıma.
Geçtikçe bu canın içinden bu canan;
Susturuyorum zamanı…
Uzak şehirlerde sensizliğin hasretini yaşıyorum.
Suskun zamanların içinde kayıp olmuşum.
Ölüme beş kala, yavaş yavaş ölüyorum…
Anlatmak isterken duyguları yasaklayan,
İki parmağımla kalemi tutup ağlatan benim.
Artık sevdan değil hayalin bile uzak,
Bütünü yakalayıp aşkı anlatmak mümkün değil,
Şimdi dağınık halde önüne seriyorum,
Ayrılık kokan, üşüten kelimeler var heybemde…
Kırık bir testiden yol bulmuş,
Su misali sızıntıya uğramış,
Sır olup saklamayı düşünürken
Dağınık halde önüne seriyorum…
An be an ölüyorum…
Suçlu ben miyim, yoksa beni öldüren sen mi?
Elimi uzatsam tutar mısın hiçbir şey yok gibi?
Yeniden bakabilir misin gözlerime denize dalar gibi?
İçten samimi en yalın halinle yeniden sevebilir misin,
Korkmadan koşarmısın gelirmisin benimle?
Güneş gibi doğar mısın karanlık geceme,
Düşersem kaldırır mısın elimi tutar mısın,
Beni yeniden sevebilirmisin?
meyzem
http://www.facebook.com/bitmeeyensiir
http://www.gonulgozum.com/
http://profil.edebiyatdefteri.com/meyzem/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder