İnsan bir evse yüzü penceredir...

İnsan bir evse yüzü penceredir
Tebessüm de o penceredeki ışıktır...
Yalnız kaldığında
Omuzuna yaslandığında bir dost gibidir pencere..

Pencere bazen ahşap bazen plâstik bir dünyadır görebilene Buğulu penceremde bir ben birde yalnızlık
Hava soğuk yağmurlu bir sonbahar günü
Sakin sessiz ve bomboş ortalık



Karanlıktan aydınlığa çıkılan yoldur pencer
Pencereler nefeşdir ışıktır
Açık teslim edilmiş saf bir kalp gibidir..
Ayrı ayrı dünyaların

Farklı bakış açıların birleştiği noktadır pencereler…
Pencere ve sardunyalar
Kimi zaman mor çiçekli dünyalara
Kimi zamansa karanlıklara açılır pencereler

Sarı bir zambak açtı
Karanlığın bahçesinde pencerem..
Güne aydınlık verendir pencereler..

Yağmayan karın yağmasını beklemektir
Bazen sislidir yada nemlidir pencereler
Baksanda net değildir gördüklerin

Açmak gerekli pencereyi net görmek için her şeyi...
Gönül gözüyle de bakmak gerekli....
Yoksa bak bak aynıdır

Duran ağaç fısıldayan çiçek
Yağan yağmur aynı değildir
Her bakan gözün onlarda ne gördüğü...
Hayatta baktığınız çerçeveniz

Hep geniş olsun olsun ki!...
Ardında neler var bilelim