pencere ardında sabırdır ayrılığın adı..
Ve pervazlardan gözyaşlarının sızıntısıdır
seyrine dalarken hâtırâların..
Sevdâ; acılı bir bakış ve duyulmayan
bir çığlıkta kopuveren bir fırtına..
Geçmesini beklediğin bir kasırga..
kimi zaman bir anda esiverir ve heyecanlandırır..
Ateş olur bazen, kor olur taşıyamayacak
duruma geldiğin olur..
Ama sevdâ dediğin can acıtır..
Sancım olur yaramın derinlerinde acım...
Gözlerimi her kapayışımda gönlüme kurulan
hüzün bestesi, her açışımda yerini yeni mersiyelere bırakır.. Sana duyduğum hasret ateşini, bak nasıl anlatıyor üstâd..
ve gör ne derece tercümân olduğunu bana..
"....Bu öyle bir sarhoşluk idi ki,
ellerini hissettiğim her anda mutluluk ile bir de acı duyuyordum.
Mutluluğum vuslattan, acım ayrılık düşüncesinden idi..
Bazen bu ayrılık endişesinden vuslatın tadını bile çıkartamaz, azabım sevincimi kovardı..
Aşk zaten bu demekti..
Sonunda vuslat olan bir ayrılık,
dertleri bile zevke dönüştürür,
ama sonu ayrılıkla bitecek bir vuslat sevinci kedere boğardı...."
İşte... Söz üstüne söz mü olur bundan gayrı..
Bu "Ben" ! İşte sevdâmın tanımı dediğim târifsiz sevinc ve hüzün ürpertisi..
Bu çerçeve bununla bitmez elbet!
Küçük görünebilir ama derinlerde ne serin sulara ,
akıntılara tâbi olduğunu bilemezsin..
İşte ya, Sana varış seferine çıkmadan önce bile duyduğum ıstırap,
Sen'deyken bile yüzümde mutluluk
ve ötesi tebessümlerin izlerine rastlanmayışı bundandır...
Azâbımın sevincimi kovduğu işte o anlardadır..
"Aşk bu demekti!" diyor ya üstâd..
Bende aşkın o hasret kokulu tadını biliyorum demek ki..
Şimdi ayrıyım, gurbetindeyim..
Kim bilir..Bir daha ne zaman(!)
Sonu vuslat mı, keder mi bende bilmiyorum..!
Mecnûn gibi çöllere düşmeye kudretim yok..
Ama sabır penceresinde sızılarımla bekleşiyorum..
İnan beklemek, kördüğümün büyük kıvrımı..
Tüm kelimelerim bir araya gelse yine tarifi mümkün degil Sen'sizliğime..
Şimdi hayâlimsin..
Duyuyor Musun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder